بیماران دارای نارسایی کلیه با بیماری مزمن، ناتوان کننده و محدود سازنده زندگی سروکار دارند که وابستگی آنها را به گروهی از مراقبین ملزم می سازد. دیالیز هفته ای سه بار به مدت حداقل ۴ ساعت انجام می شود و طبعاً روال زندگی عادی بیمار را مختل خواهد کرد
افسردگی رایج ترین تشخیص در بیماران کلیوی:
افسردگی رایج ترین مشکل روانشناختی در بیماران تحت درمان با دیالیز است. با آن که میزان شیوع افسردگی در این بیماران بالا می باشد، اما کمتر تشخیص داده می شود. هم پوشی بین علائم بیماری طبی مزمن و افسردگی، یک تشخیص چالش برانگیز در این بیماران است. میزان بروز افسردگی در بیماران دیالیزی بسیار متفاوت گزارش شده که بخشی از این امر به ملاک های متفاوت برای تشخیص افسردگی وابسته است. بررسی های اخیر نشان داده که افسردگی در پیامد های درمانی بیماران دیالیزی تأثیر به سزایی دارد. شاید این تعجب آور نباشد که افسردگی میزان مرگ و میر را در انواعی از موقعیت های پزشکی تحت تأثیر قرار می دهد
درد: از دیگر مسائلی که حدود ۵۰ % بیماران تحت دیالیز با آن مواجه هستند درد است. درد یک پدیده چند بعدی با مولفه های جسمی، روانشناختی و اجتماعی می باشد. عدم موفقیت در کاهش دادن میزان درد می تواند باعث آشفتگی در بسیاری از جنبه های زندگی شود. میزان شیوع افسردگی در بیمارانی که دردهای مزمن شدید یا متوسط دارند، بالاتر است. زودرنجی شدید، اضطراب و ناتوانی برای مقابله با فشار روانی در بیمارانی که دچار درد های مزمن هستند، شایع تر از افرادی است که درد ندارند و نیز بیماران مبتلا به درد متوسط یا شدید، بیشتر از سایرین از مشکلات مربوط به خواب و بی خوابی رنج می برند. از این رو می توان گفت که درد مزمن در بیماران همودیالیزی می تواند رابطه نزدیکی با افسردگی و بی خوابی داشته باشد و از این طریق زمینه مساعدی را مهیا سازد تا این بیماران به صرف نظر کردن از دیالیز بیندیشند.
آنسفالوپاتی دیالیز: مشکلات نورولوژیکی در سیستم عصبی مرکزی و محیطی در این بیماران بروز می کند که ممکن است حاد باشد، مثل سندرم عدم تعادل دیالیز که این سندرم به علت تغییرات ناگهانی در فشار اسمزی مایع مغزی نخاعی در طول مدت دیالیز روی می دهد. در عین حال گروهی از مشکلات مزمن مثل نوروپاتی اورمیک و آنسفالوپاتی دیالیزی هستند که به عنوان زوال عقل یا دمانس دیالیز شناخته می شوند. بیماری با مشکلات ارتباطی شروع می شود و در ادامه آسیب های شناختی، حرکتی و تغییرات شخصیتی نمایان می شوند. اختلالات گفتاری مثل دیس آرتری ( دشواری در شمرده اداکردن کلمات )، دیس فازی ( هماهنگی ضعیف در صحبت کردن ) و لکنت زبان، اولین علایم این اختلال هستند. هم زمان با این نشانه ها آسیب حافظه و افسردگی به علاوه افکار پارانوئیدی وجود دارد. حرکات غیر ارادی میوکلونیک نیز دیده می شود. در ابتدا به نظر می رسد که این نشانه ها گاهی وجود دارند، اما به طور چشمگیری بلافاصله پس از دیالیز رخ می دهند.
بدون دیدگاه